6 juni 2017
Mayke Haringhuizen doet van december 2016 tot september 2018 verslag van hoe het project Sonic West gestalte krijgt. Dit is haar derde verslag.
Mayke is opgeleid als neuropsycholoog en studeerde in 2016 af aan de Gerrit Rietveld academie als beeldend kunstenaar. Onderdeel van haar afstuderen was de publicatie ‘Creating Places through Listening. The sociological possibilities of sound art in shared public places’.
Lees ook: Sonic West Report #1 Dit is het begin.
Lees ook: Sonic West Report #2 Wat Hoor Je?
———
Op stap met Donia en Taufan in de Kinkerbuurt
“15 mei, vanaf balkon straatzijde 09:30 (+/- 5 min?)
Opvallend: loopgeluid van vrouw op hoge hakken – opname iets zachter gezet – het geluid van de hakken verandert als zij onder het balkon van het voormalig Mentrum gebouw loopt. ”
– Nolda Rijkenberg, bewoonster Tweede Constantijn Huygensstraat.
———
Buurtverkenners
Geluidskunstenaars Donia Jourabchi en Taufan ter Weel hebben zich tijdelijk gevestigd in de Kinkerbuurt. Ze ontmoeten mensen, drinken koffie en cognac. Want zo leert men een buurt kennen. Ze zijn buurtverkenners.
Ze luisteren naar Henk van Dijk, die vertelt over zijn gevoel als buurtbewoner en over kritische veranderingen in de buurt. Naar Aridan Mecava, die in café Lot Sixty-One mensen interviewt voor zijn PhD onderzoek Het gevoel van thuis in Oud West. Naar Erik van den Berg, over zijn geluidsherinneringen toen hij in de jaren ’80 boven café De Toog woonde: ‘lachende stemmen van verpleegsters die om zes uur ‘s ochtends uit de nachtdienst van het Wilhelminagasthuis kwamen’. En ze treffen Carla, die vroeger een van die verpleegsters blijkt te zijn geweest, wiens stem Erik waarschijnlijk hoorde vanuit zijn bovenkamer.
Donia en Taufan gaan ook aan de slag met de maaksessies. Mensen in de buurt zijn uitgenodigd om geluid dat hen opvalt, samen met hen op te nemen. Ze spreken af bij mensen thuis of op straat. Daar waar het geluid te vangen is. Soms wordt er een paar dagen gewijd aan de opnamen. Er blijken goede oren in de buurt te wonen, zo ontmoeten we Nolda Rijkenberg.
Aan de rand van een apart stukje rust in het Amsterdamse centrum
Nolda woont in de Tweede Constantijn Huygensstraat, twee tramhaltes van het museumplein. Een straat verder ben je in de drukte, maar hier sta je aan de rand van een apart stukje rust in het Amsterdamse centrum: het Wilhelmina Gasthuis Terrein.
We staan op het WG plein. Op een doordeweekse dag hoor je hier middelbare scholieren van het Huygens College in hun pauze. Kleuters van het kinderdagverblijf, schelle stemmetjes, lopen hand in hand naar de speeltuin. Vandaag niet. Het is een gemoedelijke, warme zondag. Geen kip op straat. Een korte regenbui heeft iedereen weggespoeld, maar de zon breekt door en droogt de plassen snel op. Een man met een volle boodschappentas gaat op een bankje zitten en sluit zijn ogen.
Rubber stuitert op rubber
Een winterkoninkje heeft dit jaar zijn nest gemaakt op haar balkon, vertelt Nolda. Haar balkon kijkt uit op het basketbal veldje van het WG plein. Dat is waar wij voor gekomen zijn. Sonic West’s oproep heeft Nolda beantwoord met enkele bijzondere geluiden, waaronder: het stuiteren van de basketballen op het kunststof veldje. Het geluk wil dat er net een paar jongens aankomen, met basketbal.
Nolda’s ogen beginnen te glimmen wanneer zij de koptelefoon opzet en haar favoriete geluid door de microfoon hoort. Donia legt haar uit hoe de apparatuur werkt. Even later loopt Nolda onbevreesd rond en zet post in de buurt van de jongens die hun layups oefenen. Het soort kinderlijke ontdekking dat geen leeftijd kent.
Rubber stuitert op rubber. Geluid botst hier in alle richtingen tegen hoge gebouwen die het plein nauw omsluiten. Alsof je midden in een megafoon trechter staat, zo wordt het zachtste geluid versterkt. Wie ooit op een Grieks amfitheater heeft gestaan, kent de kracht van onversterkte akoestiek in een open ruimte. Niet dat dit altijd op prijs wordt gesteld door Rita’s buren. Op de lantaarnpaal is een bord is geplaatst: Geen balspelen na 22:00. De komende drie dagen leent Nolda de apparatuur, maakt opnames en noteert secuur haar bevindingen in een schriftje. Zij is nu ook een van de buurtverkenners.
