In ‘Luisteren met…’ interviewt Soundtrackcity bewoners uit Amsterdam over de invloed van geluid op hun leven. Welke geluiden horen bij hun woonomgeving? En Wat betekenen deze geluiden voor hen? Deze keer spreken we filosofie- en yogadocent Annemarie. Zij is 31 jaar en woont 12 jaar in Amsterdam.
Deel 3: Annemarie
“Mijn relatie met het centrum van Amsterdam is een beetje dubbel. Ik heb in verschillende wijken gewoond maar vooral in het centrum, ook wel de toeristen hotspot wat het niet altijd even fijn wonen maakt. Hoewel ik toeristengeluiden dus koppel aan mijn buurt, moet ik als eerste denken aan het geluid van meeuwen en nijlganzen. Die maken zulk hard geluid. Ook het schoonmaakwagentje dat door de straten rijdt geeft mij een Amsterdam gevoel.
Ik woon nu sinds twee jaar op de Wallen, maar dat waren de lockdown-jaren. Dus eigenlijk niet representatief voor hoe het doorgaans klinkt. Het wonen in het centrum is alsof je altijd achtergrondgeluid aan hebt staan. Een constant geroezemoes, alsof je in een café woont.
Het huis waar ik woon is een oude burcht. Dat betekent dat zodra je binnenkomt je de geluiden van buiten bijna niet meer hoort. Daar ben ik blij mee want ik ben erg gevoelig voor geluid. Ik heb een vorm van misofonie, een verminderde geluidstolerantie. Vooral met geluiden van mensen die eten. Het constante geluid van de stad zorgt wat dat betreft voor een prettige afleiding, dan heb ik er minder last van.
Als ik tot rust wil komen dan loop ik vanaf mijn huis naar de kop van Java-eiland. Daar waait altijd wind dus je hoort geen stilte, maar er is wel ruimte. Iets dat ik in Amsterdam vaak mis. Natuurgeluiden klinken serener dan stadsgeluiden, vind ik.
Het is nog best een geluidsonderneming om daar te komen trouwens. Ik moet dan onder het spoor doorlopen en langs alle auto’s op de Prins Hendrikkade, even doorbijten is dat. Meestal doe ik een koptelefoon op voor het eerste stuk. Die doe ik pas af als ik op een plek ben waar het weer rustig is. Ik gebruik muziek om de geluidsprikkels een beetje te dempen. Er zijn al zoveel prikkels in de stad die je niet kunt controleren. Je zintuigen worden aangevallen in de stad. Als ik wandel kom ik soms graffitikunst tegen van de kunstenaar die ondertekent met de naam Laser 3.14. Eén van zijn werken is de zin: There is a war on our senses. Dat vond ik wel passend voor het leven in de stad.
Er is al zoveel geluidsvervuiling in Amsterdam. Jaren geleden heb ik een keer mijn oren laten uitspuiten, dat was zo intens. Ik hoorde echt alles nog veel harder dan ik was gewend. Fietsers, de tram, alle stemmen. Maar eerlijk is eerlijk, geluiden wennen dus ook. Als ik thuis ben en de wind komt van een bepaalde richting, dan kan ik het omroepen van de treinen op centraal station horen. Eerst stoorde het me, naar nu voelt het zelfs huiselijk.
Na mijn studie heb ik een aantal jaar in Zuid-Afrika gewoond. Daar moest ik weer wennen aan de nieuwe geluiden. Vooral als ik ging kamperen merkte ik dat. Dan hoorde ik dingen ritselen of ik hoorde bavianen iets verderop buiten mijn tent, dat was erg spannend.
Maar op kleinere schaal heb je zoiets ook al in de wijken in Amsterdam. Elke wijk klinkt anders. Ik liep laatst over De Wallen en toen viel het me op hoe anders de Lange Niezel klinkt vergeleken bij mijn eigen straat, honderd meter verderop.
Ik woon nu in een woongroep dus ik heb veel huisgenoten maar ik heb daar nooit last van. De geluiden die zij maken als ze in hun kamer rondscharrelen geven een huiselijk gevoel. Maar misschien komt dat omdat ik mijn huisgenoten ken. Als het onbekende mensen zouden zijn, dan voelt het sneller als geluidsoverlast. Gek hoe je hetzelfde geluid zo anders kunt ervaren. Misschien is het geluid zelf niet eens zo erg, maar is het vooral de associatie die je met het geluid hebt. Het oordeel dat je erover hebt.
Het is grappig hoe geluiden zo persoonlijk kunnen zijn. Mijn moeder houdt bijvoorbeeld erg van het geluid van een tikkende klok. Waarschijnlijk associeert zij het met haar oude huis en met vroeger. Ik vind dat een van de ergste geluiden. Dat constante tikken, daar krijg ik echt rillingen van.
Toen ik een stilte retraite deed werd ik me nog bewuster van overprikkeling in het dagelijks leven. Als ik thuis tot rust wil komen probeer ik mijn zintuigen een beetje af te sluiten, door alle stimuli van buiten te verminderen. Dat is best moeilijk om te doen met gehoor omdat geluid zo penetrerend kan zijn. Maar met de ramen dicht, oordoppen in, dan kom ik al een heel eind.
Sommige geluiden roepen bij mij herinneringen op. Ik ben opgegroeid op Curaçao. Als we gingen slapen dan zetten we de airco aan omdat het zo warm was. Het geluid van een airco associeer ik nog steeds met slapen, het werkt rustgevend. Na Curaçao zijn we naar Den Haag verhuisd. Het geluid van de zee en haar golven is verbonden met vroeger. Ik vind dat nog steeds een van de meest rustgevende geluiden.”
Lees ook:
Beluister de geluiden op de kaart van Urban Sound Lab:
